Komórki macierzyste określane także jako komórki pnia cechuje zdolność do samoodnawiania się w sposób nieograniczony bądź długotrwały, w rezultacie tworząc ostateczne komórki, będące podstawą
ludzkiego organizmu. W doktrynie funkcjonuje także termin „zapasowa komórka prekursorowa”, gdyż w późniejszej fazie przekształci się w komórkę dojrzałą. Wyjątkowy aspekt komórki macierzystej wynika
ze zdolności do samoodnowy, co przejawia się w utrzymaniu homeostazy organizmu, a jednocześnie pozwala na regenerację tkanek, choćby częściową, co zostało potwierdzone przez „naprawę” komórek wątroby po częściowej hepatektomii. Wśród komórek macierzystych wyróżnia się komórki totipotencjalne, pluripotencjalne, multipotencjalne oraz monopotencjalne, przy czym największe nadzieje wiążę się z drugą kategorią komórek, ponieważ są one zdolne do dawania początku komórkom zarodkowym oraz płciowym, a z tychże komórek zwanych pluripotentstem cells (PS) wywodzą się komórki macierzyste linii płciowej, tzw. embronic germ cells (EG), zarodkowe komórki macierzyste (embronic
stem cells – ES) oraz indukowane pluripotencjalne komórki macierzyste, czyli induced pluripotent stem cells (iPS), odkryte stosunkowo niedawno oraz utworzone w wyniku skomplikowanych zabiegów inżynierii genetycznej.
Czytaj artykuł dalej poniżej.
